پرورش ظرفیت های انسانی (1)

کودک چهار ساله از نظر جسمان‍ی

 ظرفیت های اللهی که در وجود ما هستند ولی شکوفا نشده اند، ظرفیت های بسیار قوی هستند .

برای شکوفا کردن ظرفیت ها ضرورت دارد که به فطرتمان عمل کنیم و از این طریق ظرفیت هایمان

را شکوفا کرده تا اینکه مبتلا به بحث های انحرافی – حتّی به شکل عرفان انحرافی –

نشویم .

امّا برای اینکه به این راه حل برسیم اوّل باید 

کودک چهار ساله از نظر جسمان‍ی

 ظرفیت های اللهی که در وجود ما هستند ولی شکوفا نشده اند، ظرفیت های بسیار قوی هستند .

برای شکوفا کردن ظرفیت ها ضرورت دارد که به فطرتمان عمل کنیم و از این طریق ظرفیت هایمان

را شکوفا کرده تا اینکه مبتلا به بحث های انحرافی – حتّی به شکل عرفان انحرافی –

نشویم .

امّا برای اینکه به این راه حل برسیم اوّل باید کودک را بشناسیم و وقتی کودک را شناختیم دو کار در پیش داریم :

1-) چگونه نسل آینده را که کودکان ما هستند شکوفا کنیم.    2-) برای خودمان چه کار کنیم.

  یعنی هم برای خودمان و هم برای کودکانمان باید از همین الآن به فکر باشیم ؛  لذا باید به ویژگی های کودک توجّه کنیم که کودک؛

 اولاً ،‌ از نظر جسمانی در سنّ چهار سالگی فعّال و پرانرژی است ؛ یعنی انسان از همان کودکی دارای یک انرژی و قدرت می باشد و اگر در سالهای بعد بروز نمیدهد به معنای این نیست که از بین رفته باشد بلکه انرژی موتور محرکه اش را خاموش کرده و مثل یک انبار در وجود این شخص باقی مانده است ، البته این انرژی در یک جایی فرصت پیدا کرده و لو به صورت منفی بروز پیدا می کند که در این موقع بسیار خطرناک است . بنابراین باید به آن جهت داده شود.

ثانیاً ، اینکه کودک از فعالیتهایی که تحّرک عضلانی دارد لذّت می برد ؛‌ یعنی بازیهای کامپیوتری که تحّرک عضلانی ندارند و بازیهای مصنوع‍ی که امروزه برای بچّه ها خلق شده و ما از کنار آنها بی خیال می گذریم ، نسل آینده را دچار مشکل می کند .

ثالثاً ، اینکه کودکان چهار ساله مثل بزرگترها بالا و پائین می روند – یعنی دقیقاً بر خلاف دو ساله ها و سه ساله ها که رو با بالا رفتنشان یک طور است و رو به پائین رفتنشان طور دیگر است -  عمل می کنند. به این معنی که کودک در سنّ چهار سالگی وارد دنیای جدیدی می شود ؛ پس تعلیم و تربیتش هم باید طبق دنیای جدیدش باشد .

رابعاً ، اینکه اگر وسیله ای به کودک بدهیم که عضله اش کار بکند بخوبی می تواند ؛ مثل دوچرخه سواری و پرش ها .

خامساً ، اینکه در سن ّ چهار سالگی اگر بخواهید از عضله بچّه ها کار بکشید مثلاً در نقاشی ؛ دایره و آدم و حیوانات را خوب ترسیم می کند به این معنی که فاصله ای بین این سنّ اتفاق افتاده است .

خیلی از این بچّه ها وقتی در سنّ 5، 6، 7 سالگی وارد مدرسه شده و خوب نمی توانند نقاشی بکنند به خاطر آن است که ما نگذاشتیم ظرفیت ها و قابلیت هایشان رشد کند ؛ بنابراین مثل یک نیروی ذخیره شده می توانیم فعّالش کنیم .

سادساً ، اینکه کودک چهار ساله کارهای شخصی خودش را انجام می دهد ؛ مثل لباس پوشیدن ، مسواک زدن ، غذا خوردن و ... علّت اینکه بعضی ها نمی توانند آن را انجام بدهند این است که سیستم فرهنگی تربیت فرزندانمان اشکال دارد ؛ ما اجازه نداریم کارهای شخصی اش را انجام دهیم بلکه باید راهنمایی اش کنیم که کارش را تمرین بکند.

 ادامه دارد ...

 استاد دکتر رضا علی کرمی / مسجد اعظم قم / بنقل از افق حوزه س6ش176ص6/12. 11. 1386.